Afgelopen dinsdag (27 februari 2024) ben ik samen met mijn zoon Sander naar de Munnikkenpolder geweest. Doel was om in dit prachtige gebied de tijdelijke slaapplaats te bezoeken, waar in deze tijd van het jaar honderden steltlopers en andere vogels verblijven na zonsondergang. En wat hebben we genoten! Eerst even iets over het gebied.
De Munnikkenpolder ligt in Leiderdorp. Deze polder is ooit in de middeleeuwen ontgonnen door de monniken van het nabij gelegen klooster Engelendael (1396-1577). Een deel van deze historische polder is sinds enkele jaren een stukje nieuwe natuur. Gelukkig voor mens en dier is een aantal jaren geleden besloten de Munnikkenpolder geschikt te maken voor natuur en recreatie. Dit als compensatie voor de vele bomen die moesten verdwijnen om de verbreding van de A4 mogelijk te maken. In dit prachtige gebied verblijven gedurende het hele jaar vele soorten vogels.
Daarnaast blijkt dit natuurlandschap uitstekend geschikt voor trekvogels, die hier tijdelijk verblijven om uit te rusten en zich van het rijkelijk aanwezige voedsel te voorzien.
De mooiste tijd om deze vogels te zien is rond zonsondergang in de maanden februari en maart. Reden genoeg dus om op pad te gaan naar dit stukje polderland in de Randstad.
Ik ben al wat eerder dan Sander aangekomen en fiets de Boomgaardlaan af richting de plassen. Als eerste valt mijn oog op twee strandlopertjes, die zich tussen een aantal ganzen tegoed doen aan weekdieren, vliegen, slakjes, schaaldieren en ander spul in het water. Het blijken bonte strandlopertjes te zijn. Een groepje kuifeenden, vooral mannen, zwemmen gezellig met elkaar op. Ik fiets nog even verder en tot mijn verrassing zie ik in het water een grote groep grutto's staan. Druk foeragerend, maar ook druk bezig om het verenkleed wat te fatsoeneren. Zenuwachtig lopen de steltjes heen en weer, af en toe vliegt er eentje op. Maakt een duikvlucht boven de groep en landt weer wat verder tussen een ander groepje grutto's. Ik tel zeker 90 grutto's (later komen er nog tientallen bij). Wat een heerlijk gezicht al die grutto's, waarvan een groot gedeelte IJslandse zijn. Een ondersoort. Aan de overkant van het water, op de dijk staan zeker 80 scholeksters allemaal prachtig in dezelfde richting opgesteld. Verder zie ik ook nog twee paartjes pijlstaarten in het water.
Ondertussen wordt het al wat donkerder. Fotograferen wordt steeds lastiger. ISO-stand op mijn camera moet niet te hoog worden bij het fotograferen. Gelukkig komt Sander eraan, mooi op tijd om zo de aankomende wulpen te zien arriveren.
We krijgen ook nog gezelschap van een aantal trouwe tellers, die hier regelmatig een telling houden om zo een indruk te krijgen van de hoeveelheid overnachtende vogels. Zo ook Reinier de Man, een trouwe bezoeker van dit gebied. Hij houdt ook een blog aan, schrijft op zijn originele, soms wat laconieke manier over zijn belevenissen. Pas nog over wulpen tellen in dit gebied. Campinghaan en wulpenslurf is ook een aanrader! Dan opeens, vanuit het niets, komt een eerste groepje wulpen aanvliegen. Ze maken nog even een rondje boven het water. De grutto's worden wat nerveus, gaan wat dichter bij elkaar staan om zo ruimte te creëren voor de wulpen. Schitterend om te zien hoe sierlijk de wulpen landen tussen de aanwezige vogels. Als de zon al een tijdje onder is, zien we opeens nog veel meer wulpen aan komen vliegen. Als gauw staat de teller op 400. Wat een aantallen! En heerlijk dat geluid van die jodelende wulpen.
Het is één en al genieten. Wat een spektakel. Waar zie je zoiets moois. En dat onder de rook van Leiden.
Als het te donker wordt, gaan Sander en ik weer huiswaarts. Voor ons een van die onvergetelijk mooie momenten waarin we oog in oog staan met de wonderen der natuur.
