In september zijn Renée en ik voor ruim tien dagen weer teruggekeerd naar ons favoriete vakantiehuis in Epe. In het voorjaar en in de zomer hebben we hier al genoten van het prachtige huisje, de mooie tuin en de schitterende omgeving. Gelukkig zat het weer goed mee, iedere dag hebben we de zon gezien, op een paar druppels regen is het droog gebleven en de temperatuur was aangenaam. Tien dagen genieten dus.
Als je van rust houdt, ben je hier op het goede adres. Het vakantiepark is nu niet druk bezocht. Gelukkig natuurlijk dat er wel wat mensen op het park zijn. Regelmatig maak ik even een rondje door het prachtig aangelegde park en ontmoet dan vaak hele fijne mensen. Ik ga me hier steeds meer thuis voelen.
De vogels rondom ons huisje waren wat minder gevarieerd als in het voorjaar. Toch hebben we genoten van de vele pimpelmezen en koolmezen, die gretig op de meelwormen en gepelde zonnebloempitten afkwamen. De roodborst en de tuinmerel kwamen ook dagelijks, alsmede de grote bonte specht, de heggenmus en de boomklever. Dagelijks hoorden we de groene specht, maar hield zich verder verstopt.
Een dagje fietsen langs de IJssel, een bezoek aan Hattem en Deventer waren topmomenten.
Twee natuurmomenten wil ik met jullie delen.
De zwarte specht heb ik eindelijk in de kijker en op de camera kunnen krijgen. Wat een lastig soort om in beeld te krijgen. Gelukkig ken ik het geluid goed, dus ik hoorde zijn aanwezigheid wel. Na lang zoeken, veel wachten, turen en nog een zoeken, eindelijk in beeld. Zelfs op een gegeven moment twee stuks. Wat een heerlijke ontmoeting.
Een ander avontuur beleefde ik in de vroege ochtend. Ik had al eerder het burlen van edelherten gehoord. Maar edelherten zien, is een ander verhaal. Heel vroeg uit de veren. Camouflagekleding aan. En dan op pad. Na tien minuten had ik al succes. Weliswaar ver weg, maar mooi in het vroege ochtendlicht (met mist). Eerst zag ik alleen een hinde, maar al gauw nog een paar. En dan opeens een bok. Stoer liep hij tussen zijn roedel, af en toe even burlen. Wat een belevenis. Ik heb zeker tien minuten onbeweeglijk gestaan. Durfde amper te ademhalen, wat een schitterend tafereel. Dit maak je misschien maar één keer mee.
Voor mij zijn dit de momenten waar ik gelukkig van wordt. En dat alles in de prachtige omgeving van de Veluwe. Samen met Renée voelen we ons hier helemaal thuis. We zijn dit jaar driemaal hier geweest en plannen nu al weer een aantal bezoekjes in dit prachtige sfeervolle vakantiepark, midden in de natuur.