Op zaterdag 5 oktober loop ik het pad op naar de Puinhoop, een vogelkijkpunt in Katwijk. Gelegen aan de Noord-Boulevard, bovenop een oude vuilnisbelt gebouwd. Het is al tientallen jaren een bekende waarnemingspost, ooit mede-ontwikkeld door twee top-vogelaars, René van Rossum en Gijsbert van der Bent. Sindsdien staan hier soms dagelijks vogelaars om de voorbij vliegende vogels te tellen. Zeker in deze tijd extra boeiend, de herfsttrek is een van de hoogtepunten van het (vogel)jaar. Ik ben vandaag niet de enige, er wordt al geteld.
Helaas is de wind ongunstig, oostenwind, zwak en daarbij is het onbewolkt. Dat betekent helaas dat veel vogels de hoogte opzoeken tijdens hun vlucht naar het zuiden. Kleine stipjes in de lucht verraden af en toe overtrekkende vogels. Van het geluid moet je het nu hebben, veel vogels hebben zo hun trekroepjes. Voor ervaren vogelaars een krachtig hulpmiddel om de vogels op naam te brengen.
Twee overvliegende raven, weliswaar vliegend in noordelijke richting, waren een hoogtepunt. Verder heel veel zanglijsters richting zuid, af en toe wat koperwieken ertussen. Een grote gele kwikstaart vliegt over. Kleine groepjes sijsjes en wat grotere groepen vinken en spreeuwen.
Ik besluit om wat bosjes af te speuren rondom de telpost. Ik hoop op een bladkoning. Voor mij echt een typische trekvogel die vaak in oktober ons land tijdelijk bezoekt. Ondanks wat speurwerk helaas geen bladkoning. Wel een prachtige volwassen zwartkop met bruine kop. Jawel, dat kan. Het is namelijk een vrouwtje zwartkop. Een stel groenlingen vraagt ook mijn aandacht. En altijd weer de heggenmus op de telpost. Die zie je altijd wel. Over de zeereep vliegt nog een sperwer. In de verte twee reeën. Ook leuk natuurlijk.
Rond elf uur houd ik het voor gezien. Helaas hier dus geen bladkoning. Maar een andere plek waar deze oosterling in de herfst vaak voor komt, is in het heempark in Leiden. Ik besluit om dit gebiedje nog even te bezoeken. Wie weet! Op naar de bladkoning.
Ik betreed de heemtuin nog maar net, of mijn aandacht wordt getrokken door het bekende hoge geluid van een roepende ijsvogel, de "kingfisher". Een van de mooiste vogels van Nederland. Maar moeilijk op de foto te krijgen, zeker van dichtbij. Mijn aandacht gaat nu helemaal naar de ijsvogel, de bladkoning moet maar wachten. Al gauw heb ik de ijsvogeltjes te pakken. Jawel, het zijn er twee. Eën heeft een visje in zijn bek, de ander kijkt jaloers toe. Gauw een paar foto's. Maar dan, helaas de verstoring. Eerst komt een boot met sportieve roeiers voorbij. Daarna nog een boot vol roeiers. Dit keer begeleid door een luid blaffende hond, die niet gediend is van deze waterverstoorders. De ijsvogels sprinten weg.
Ik besluit dan toch maar verder te wandelen, maar wat schetst mijn verbazing. De ijsvogels zijn gevlucht naar een paar struiken naast een smal slootje en gaan pontificaal vlak voor mij zitten op een takje. Geweldig. Nog nooit een ijsvogel zo dichtbij gehad. Gelukkig doet mijn camera zijn werk. Tientallen foto's worden geschoten. Ik ga op een bankje zitten en blijf zeker een kwartier genieten van hun aanwezigheid. Dit zijn de topmomenten voor een vogelaar/natuurfotograaf. De koningsvisser maakt mijn hele dag echt goed.
Daarna toch nog maar weer verder gewandeld. Ik kwam uiteindelijk voor een andere koning, de bladkoning. Meestal alleen te ontdekken door zijn bekende roepje te horen. Maar ik hoor niets. Alleen het geluid van het autoverkeer langs het park en de overvliegende vliegtuigen. Verder is het erg stil hier in de heemtuin. Alleen wat koolmeesjes en natuurlijk een roodborstje.
Ik besluit om naar huis te gaan. Op naar de koffie. Even een berichtje naar Renée. "Ik kom eraan. Heb de ijsvogel gezien. Tot zo".
Wat heb ik vandaag weer genoten, in ieder geval toch een koning gezien.
