De winter stelt ook in 2025 weer weinig voor. Vast en zeker door klimaatinvloeden. Maar helaas maken zich daar nog te weinig mensen zorgen over. Voor vogels is het misschien een voordeel. Veel vogels besluiten nu maar minder ver naar het zuiden te trekken (kleine zwanen, nonnetjes, sneeuwuilen). Een trek naar het zuiden brengt immers veel gevaren met zich mee. Dan maar de gok om in het noorden te blijven, hopend op genoeg voedsel. Zo zie je deze winter helaas veel minder nonnetjes. Het zijn pareltjes onder de zaagbekfamilie. Vooral de mannetjes zijn een lust voor het oog. Aanvankelijk zou ik vandaag richting de Reeuwijkse Plassen gaan om deze soort te zoeken, maar het grauwe weer lokt niet. Dan maar thuis blijven en in de middag even naar de Munnikenpolder. Wulpen verblijven daar gedurende de winter in wisselende aantallen. Vorig jaar heb ik er meer dan achthonderd gezien. Deze wijziging in mijn dagprogramma zal mij lange tijd blijven heugen. Wat ben ik blij dat mijn reisdoel de Munnikenpolder is geworden.
Ruim voor zonsondergang kom ik aan in dit uitgestrekte polderlandschap. Het zonnetje probeert door de wolken te prikken en de temperatuur is ver boven normaal. Ik fiets rond een aantal plasjes en ontdek al gauw de aanwezigheid van een achttal pijlstaarten. Deze wintergasten zijn nu op hun mooist. Een groepje scholeksters (20 stuks) scharrelt wat rond in een van de plasgebieden. Een paartje wintertaling dobbert vrolijk tussen de kuifeenden en een viertal tafeleendjes. Dit alles wordt gadegeslagen door een statige grote zilverreiger en door mij. Er vliegen wat kolganzen over en een paar knobbelzwanen landen in een van de vele smalle kreken. Genieten dus.
Alleen, daar kom ik niet voor. Waar blijven de wulpen? De zonsondergang wordt in gang gezet en ik installeer mij een beetje verscholen achter het riet bij de verwachte rustplaats van deze prachtige steltlopers. Opeens komt er een groepje van zo'n 50 wulpen aan vanuit het zuidoosten. Maar ze strijken niet neer, maar vliegen vrolijk over. Krijg nou wat. Kom ik voor niets? Na zo'n tien minuten verschijnt er opeens één wulp. Vrolijk duikt deze naar beneden en nestelt zich tussen de scholeksters. Hij laat zich wel horen, heerlijk dat geluid van de wulp. Zou hij zijn soortgenoten roepen? "Kom maar hier, er is ruimte genoeg om te landen." Het blijft nog even stil, maar dan ...
Opeens, vanuit het niets,, komt een grote groep van zo'n honderd wulpen aanvliegen. Ze maken een rondje om de plas, lijken weer weg te vliegen, maar komen gelukkig terug. Nog een rondje, en dan dalen. Ja hoor, eindelijk. Daar zijn ze. Mijn mijn camera maak ik snel wat foto's, er is nog net wat licht aanwezig om dit schouwspel vast te leggen. Dan gaat alles heel snel. De ene na de andere groep wulpen komt aanvliegen, maken hun rondje en strijken neer. Twee wandelende dames bekijken de schouwspel ook. Ondertussen probeer ik een telling uit te voeren. Uiteindelijk kom ik tot zeker achthonderd. Geweldig. Een wat een geluidsvolume van al die roepende wulpen! Mijn camera doe ik maar weg. Dit zal het wel zijn. Maar dan, opeens, nog een groep. Zeker tweehonderd. En nog een groep, weer honderd. Ik weet niet wat me overkomt. Wat geweldig, uniek zoveel wulpen voor je neus. Rond half zeven stopt te telling bij 1450 wulpen. De twintig scholeksters vallen daarbij in het niet.
En dan ineens, wat gebeurt er? Alle wulpen vliegen in één keer omhoog. Paniek? Een rover? Geen idee, maar een enorm spektakel boven mijn hoofd en voor mijn ogen. Dit is een moment, die ik nooit meer vergeet. Waar ik ook kijk in de lucht, alleen maar wulpen! Ze maken verschillende rondjes. Na zo'n vijf minuten vliegshow vallen ze allemaal weer neer in de plas, weliswaar een stukje naar de andere kant van de plas. Dan komt de rust weer terug. Nog wat verdwaalde wulpen strijken neer. Het is al aardig donker, de vogels zijn nu bijna niet meer te zien. Voor mij een goed moment om naar huis te gaan. Dit bezoek zal ik nooit vergeten. Nu maar hopen, of de foto's ook nog een beetje gelukt zijn. Maar de beelden staan in ieder geval gebeiteld in mijn geheugen. Wil je nog meer info of beeldmateriaal van dit prachtige gebied, bezoek dan ook de website van Reinier de Man. Samen met Ron Mes voeren zij tellingen uit van steltlopers in dit gebied. Gebruik hiervoor de volgende link: Steltlopers op de slaapplaats.
De dag na deze belevenis hoor ik op de radio bij Vroege Vogels een verslag van een bezoek aan het Landje van Geijsel, zo waardevol als een tijdelijke verblijfplaats voor grutto's. Dan kun je gerust stellen, de Munnikenpolder is van onschatbare waarde voor de wulp, het gebied is namelijk de belangrijkste overwinteringsplek in Nederland voor deze soort.
Met dank aan Reiner de Man voor zijn bijdrage.
