Vogels kijken is genieten

Ieder jaar doe ik eenmaal "gek". De oktobermaand is de tijd van het jaar dat op het prachtige vogeleiland Texel het Dutch Birding Weekend wordt georganiseerd. De organisatie hiervan is in handen van Dutch Birding en het Vogelinformatiecentrum Texel. Al jaren gaan mijn zoon Sander en ik bepakt met verrekijker, telescoop en camera vol spanning naar dit eiland. De laatste zes jaar gaat ook Koen mee, onze vogelvriend uit Heerde. En niet alleen wij, soms meer dan honderd fanatieke vogelaar betreden dan het eiland. Met als doel zoveel mogelijk zeldzame vogels op sporen. In het weekend van achttien en negentien oktober wordt het hele eiland afgezocht, op zoek naar die ene heel zeldzame vogel. Voor de vinder ligt een prachtige Swarovski verrekijker klaar, aangeboden door het Vogelinformatiecentrum. Natuurlijk maken we ons geen enkele illusie dat wij die bijzondere vogel gaan vinden. Maar we doen mee. Texel, here we come!

Vrijdagmiddag komen Sander en ik met de boot aan op Texel. Van Koen hebben we gehoord dat er een sneeuwgors te zien is bij de dijk in De Cocksdorp. Ter hoogte van diezelfde plek is ook een grote grijze snip gezien. Zo gauw we de boot afrijden, snellen we direct naar deze waarnemingsplek. De adrenaline stroomt nu al in verhoogde staat door ons lichaam. Hoe gek kan een mens zich maken. Niet eens eerst rustig naar ons huisje in Oost, nee hoor, direct al in de race. 

Aangekomen op deze bestemming zien we tientallen vogelaars, gewapend met telescopen en camera's over het wad turen in de verte. Daar, heel ver weg, daar zit ie. De grote grijze snip. Ik mag door een telescoop kijken van iemand. Ik zie een grijs vogelbeest met een redelijk lange snavel in een grijze achtergrond. Voor mij een schim, maar voor velen naast mij euforie. Ik heb het al gauw gezien, mij te ver. Dan maar gauw naar de sneeuwgors, hier achter het dijkje. Tientallen fotografen omringen een vogelbeest in het gras. Totaal niet bang voor die "gewapende" vogelaars met camera's en kijkers. Een van de aanwezigen wil met een toeter van een lens op de camera nog dichterbij. Waarom in hemelsnaam, drie meter afstand mag er toch wel tussen blijven? (zucht)

Na deze eerste ontmoetingen besluiten we nu toch maar naar ons huisje te gaan. We komen nog wel langs Dorpzicht, waar we even stoppen om twee oeverpiepers te spotten. Een torenvalk op een hooibaal kijkt ons wat verbaasd aan. Wat doen toch al die vogelaars hier op het eiland. We rijden weer een stukje verder. Sander roept opeens "stop". Een hele groep goudplevieren bevolkt een paar akkers. Prachtig, weer wat fotootjes gemaakt. Dan weer verder. Dan stuiten we op een groep vogelaars langs de weg die allemaal turen in de verte. Daar in de verte zit een Amerikaanse goudplevier. Een heel zeldzaam soort. Ik mag weer even door een telescoop van iemand kijken. Heel ver weg zie ik iets wat op een goudplevier lijkt, maar of het nu de Amerikaanse is? Het zal wel. Te ver weg, niet boeiend. Dan rijden Sander en ik eindelijk door naar ons gehuurde huisje in Oost. Koen staat al klaar met een Texels biertje. Proost!

Ik zal jullie de rest maar een beetje besparen wat wij de verdere dagen allemaal hebben beleefd. De avonden werden gevuld met lezingen en een vogelquiz in het Eierlandsche Huis, georganiseerd door het Vogelinformatie Centrum. Overdag bezoeken we tal van gebieden, rijden van hut naar her. Niet op zoek naar dat uiterst zeldzame vogeltje hoor. Gewoon zoeken naar leuke soorten. Van roze spreeuw in Den Burg tot kepen en sijsjes in De Muij. Een grote groep kluten bij de Vogelboulevard, een blauwe kiekendief vliegend boven de Nederlanden. Bontbekplevieren op de Slufter. Genieten, genieten, genieten. Ondanks het toch wel wat grijze weer. En de echte massale vogeltrek kwam niet echt los.

De dagen vliegen voorbij. Wij "scoren" helaas niet het meest zeldzame vogeltje van dit weekend. De prijs gaat naar de (geluids)waarnemers van een Mongoolse pieper. Nog nooit van gehoord. Wat doet dat beest hier. 
We hebben natuurlijk het Vogelinformatiecentrum in De Cocksdorp bezocht. Marc Plomp adviseert me bij de koop van een adapter om te digiscopen. Wat een prachtige winkel in dit centrum. En altijd de laatste tips om de mooiste vogelplekjes te vinden. Excursies genoeg worden er aangeboden. Mensen, bezoek dit centrum! Voor mij een heel vertrouwd adres.
En wil je lekker uit eten? Ga dan naar de Smulpot in Den Burg. Daar kun je zo heerlijk eten! Wel reserveren, want het restaurant is altijd vol bezet. Wij komen hier ieder jaar. Traditie. We zitten altijd aan dezelfde ronde tafel, nabij de wand waar een prachtig gedicht over Texel staat geschreven. Als ik dat iedere keer weer lees, dan weet ik het zeker ........ Texel, mijn hart ligt bij jou. Hier voel ik me thuis, tussen al die honderdduizenden vogels, die dit mooie eiland bevolken. Texel, volgend jaar zie je ons terug.